Ευαγγέλιο Κυριακής Ι' Λουκά .
Λουκ. ιγ΄ 10-17
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. 15 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Εκείνο τον καιρό εδίδασκε ο Ιησούς σε μια από τις συναγωγές και ήταν ήμερα Σάββατο. Και ήταν εκεί μια γυναίκα πού είχε πονηρό πνεύμα. Ήταν άρρωστη δεκαοχτώ χρόνια και ήταν σκυφτή και δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της καθόλου. Και όταν την είδε ο Ιησούς της μίλησε και της είπε: Γυναίκα, είσαι λυμένη από την αρρώστια σου και ακούμπησε επάνω της τα χέρια του και αμέσως εκείνη ανασηκώθηκε και δόξαζε τον θεό. Και αποκρίθηκε ο αρχισυνάγωγος με αγανάκτηση, γιατί το Σάββατο έκαμε τη θεραπεία ο Ιησούς και έλεγε στο λαό: Έξι ήμερες είναι, οπού σ' αυτές πρέπει να εργαζόμαστε, σ' αυτές λοιπόν να έρχεσθε και να θεραπευόσαστε και όχι στην ήμερα του Σαββάτου. Του αποκρίθηκε λοιπόν ο Κύριος και είπε: Υποκριτά, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο από το παχνί και τα πάει και τα ποτίζει; Και αυτή εδώ πού είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο Σατανάς δεκαοκτώ χρόνια δεν έπρεπε να λυθεί από τούτο το δέσιμο την ήμερα του Σαββάτου; Και ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς καταντροπιάζονταν όλοι οι εχθροί του· και όλος ο λαός είχε χαρά για τα θαύματα πού γίνονταν από αυτόν.
***
Από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 2, χωρία 14 έως 22
Β΄\ 14 Αδελφοί, αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, 18 ὅτι δι” αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. 19 ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, ο Χριστός είναι η πραγματική ειρήνη μας. Γιατί Αυτός συνένωσε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους σε ένα λαό και γκρέμισε με τη σταυρική θυσία Του κάθε μεσότοιχο και φραγμό, πού τους χώριζε και δημιουργούσε μεταξύ τους έχθρα. Ξεπέρασε δηλαδή στον Εαυτό Του το νόμο των εντολών και τις ανεφάρμοστες διατάξεις για να δημιουργήσει από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες ένα καινούργιο άνθρωπο φέρνοντας στον κόσμο την ειρήνη.
Έτσι ένωσε με τη θυσία Του τα δύο μέρη σ΄ ένα σώμα και αφού τους συμφιλίωσε με τον Θεό εθανάτωσε την μεταξύ τους έχθρα.
Ο Χριστός ήλθε λοιπόν και έφερε τη χαρμόσυνη αγγελία της ειρήνης σε σας τους εθνικούς, πού βρισκόσασταν μακριά από τον Θεό και σε σας τους Ιουδαίους, πού είσασταν κοντά Του.
Πραγματικά δια του Ιησού Χρίστου έχουμε οδηγηθεί και τα δύο μέρη εν Αγίω Πνεύματι προς τον Θεό Πατέρα.
Επομένως, λοιπόν, δεν είσθε ξένοι και προσωρινοί για τη Βασιλεία του Θεού αλλά είσθε συμπολίτες όλων των αγίων και ανήκετε στην ίδια οικογένεια του Θεού (Εκκλησία). Έχετε οικοδομηθεί επάνω στο θεμέλιο των Αποστόλων και των προφητών, όπου ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Ιησούς Χριστός. Με τον Χριστό συναρμολογείται ολόκληρη η οικοδομή της Εκκλησίας, και μεγαλώνει, ώστε να γίνει ναός άγιος για τον Κύριο. Ο Χριστός οικοδομεί και όλους σας, ώστε να γίνετε ο τόπος, όπου κατοικεί ο Θεός δια του Αγίου Πνεύματος.
***
'' Κύριε ! Το όνομα σου είναι Αγάπη , μη με αποδοκιμάσεις για τις αμαρτίες μου . Το όνομα σου είναι Δύναμη , ενίσχυσε με για να μη πέφτω στο κακό . Τό όνομα σου είναι ειρήνη , πράυνε την ταραγμένη μου ψυχή . Το όνομα σου είναι Έλεος , μην παύσεις να με συγχωρείς . '' - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης .
