ΓΙΑΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΙΡΕΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   Ἐπειδὴ πολλοὶ ἀνημέρωτοι πιστοί  ρωτοῦν: Τί κακὸ ὑπάρχει στον λεγόμενο Οἰκουμενισμό; Γιατὶ μιλοῦν μερικοὶ γιὰ παναίρεση καὶ μολυσμό καὶ γιατὶ κατηγοροῦνται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ἱερεῖς (ποὺ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπο τοὺς Οἰκουμενιστές), μιᾶς καὶ ἡ ὅλη αὐτὴ ἡ κίνηση ἐπιβάλεται ἀπὸ τις σημερινες συνθῆκες, κρίνεται ἀναγκαῖο νὰ παρατεθοῦν οἱ παρακάτω διαπιστώσεις ἀναφορικά με τον χαρακτῆρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:

   Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι :

 -Θεομάχος, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ κατανόηση γιὰ τους ἐκτός Ἐκκλησίας καὶ ἀναγνωρίζει στις αἱρέσεις καὶ στις διαφορετικές θρησκεῖες συμμετοχὴ στὸ σωτηριακὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, μερικές μάλιστα τις ὀνομάζει παρανόμως ἀβρααμικές. Κατὰ τον Παῦλο ὅμως οἱ τῆς Πίστεως οὗτοι υἱοὶ Ἀβραὰµ κληθήσονται (πρὸς Γαλ. 3,7). «οἱ ἐκ πίστεως, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Ἀβραάμ».

 -Χριστομάχος, ἀφοῦ κατὰ την Ζηζιούλεια «θεολογία» ἀναγνωρίζεται πρωτεῖο στον Πατέρα, τὸ ὁποῖο ὑποβιβάζει αὐτομάτως τὸ Υἱόν. Τον ὑποβιβασμὸ αὐτόν προσπάθησαν νὰ ἐπιβάλουν καὶ ὁ Ἀρειανισμός καὶ ὁ Νεστοριανισμός. Παράλληλα, ἀφοῦ ἀναγνωρίζουν τους Μονοφυσίτες ὡς Ἐκκλησίες, ἀναγνωρίζουν καὶ την αἵρεσή τους -περὶ μίας φύσεως τοῦ Χριστοῦ- ὡς δόγμα ἐρχόμενοι εἰς ἀντίθεση μὲ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα Πίστεως.

 -Πνευματομάχος, ἀφοῦ ἀναγνωρίζει τους Παπικούς παρὰ τὸ «φιλιόκβε» ὡς Ἐκκλησία καὶ τους ἀποδίδει ἱερωσύνη καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή.

 -Τριαδιομάχος, ἀφοῦ μὲ τὸ «πρωτεῖο τοῦ Πατρός» ὑποβιβάζονται ὁ Υἱός καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Παράλληλα διδάσκουν, ὅτι «ἡ κοινωνία τῶν Τριῶν Προσώπων γίνεται ἑνότητα μόνο σὲ ἕνα πρόσωπο, την ὑπόσταση τοῦ Πατρός» (Συνοδικός θεσμός, Θεολογία 2/2009, σελ. 32). Αὐτὴ ἡ διδασκαλία εἶναι παντελῶς ἀντιορθόδοξη.

 -Ἐκκλησιομάχος, ἀφοῦ μὲ την ἀποδοχὴ τῆς Θεωρία τῶν Κλάδων, τῆς Θεωρίας τῆς Περιεκτικότητας, καὶ μὲ τὰ πολλὰ σὲ διακηρύξεις ὑπογραφθέντα κείμενα ἀναγνωρίζονται πολλές Ἐκκλησίες ἀντὶ γιὰ μία καὶ ἀκυρώνεται ἡ ἀρνητικὴ ἀπάντηση στὸ ρητορικὸ ἐρώτημα «μεμέρισται ὁ Χριστός;» (Α Κορ. 1,13). Συγχρόνως ἀναφέρονται ἀπὸ τούς Οἰκουμενιστές ἀπόψεις περὶ ἐπανίδρυσης τῆς Ἐκκλησίας, πράγμα ποὺ τούς ἀναδεικνύει πάλι καὶ ὡς Χριστομάχους.

-Θεοτοκομάχος, ἀφοῦ οἱ Οἰκουμενιστές συμπροσεύχονται μὲ αὐτούς ποὺ ἀρνοῦνται την Παρθενίαν καὶ την ὀνομασία «Θεοτόκος» τῆς Παναγίας μας ἢ ποὺ διδάσκουν, ὅπως οἱ Παπικοί, διδασκαλίες περὶ «ἀσπίλου συλλήψεως» τῆς Θεοτόκου .

 -Εἰκονομάχος, ἀφοῦ συμπροσεύχεται καὶ ἀναγνωρίζει ὡς «Ἐκκλησία» αὐτούς ποὺ ἔχουν ὡς «ἅγιο» τον Καρλομάγνο, ποὺ κατεδίκασε την 7η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ αὐτούς ποὺ ἀρνοῦνται την θεολογία καὶ την τιμὴ τῶν εἰκόνων.

 -Ἁγιομάχος, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στην προσφώνησή του, κατὰ την θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Πατριαρχείου στις 30/11/1998 πρός την παπικὴ ἀντιπροσωπεία ἰσχυρίστηκε ὅτι «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς την διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχὴ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χείρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ.

 -Κανονομάχος, ἀφοῦ πάλι ὁ Πατριάρχης χαρακτήρισε τους Κανόνες ὡς «τείχη τοῦ αἴσχους» ποὺ πρέπει νὰ διαγραφθοῦν καὶ οἱ οἰκουμενιστές  ἐπίσκοποι τους καταπατοῦν καὶ τους ἐρμηνεύουν κατὰ τὸ δοκοῦν.

 -Μυστηριομάχος, ἀφοῦ ἀναγνωρίζει μυστήρια, ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ βάπτισμα στους αἱρετικούς.

 -Λειτουργομάχος, ἀφοῦ προωθεῖ ἀλλαγές καὶ ἀλλοιώσεις στην Θεία Λειτουργία καὶ στην γλώσσα της.

 -Ἐπισκοπομάχος, ἀφοῦ ἀθετεῖ τον πραγματικὸ ρόλο τοῦ Ἐπισκόπου ὡς ὀρθοτομοῦντα τον λόγον τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀληθείας, τον ἀναδεικνύει ὡς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, παραμερίζοντας τον Χριστὸ καὶ ἀρνεῖται την ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας ἄνευ τοῦ Ἐπισκόπου, ἀκόμα καὶ ἂν αὐτός εἶναι αἱρετικός.

  -Ποιμνιομάχος, ἀφοῦ ἀποκλείει τὸ ποίμνιο ἀπὸ τον ρόλο του στην Ἐκκλησία καὶ τὸ ὑποβιβάζει σὲ ἐπίπεδο «εὐσεβῶν βοῶν», τοῦ ἀφαιρεῖ τὸ δίκαίωμα τοῦ ἐλέγχειν σὲ θέματα πίστεως καὶ ἀπαιτεῖ συμπόρευση στην αἵρεση.

 -Ἀνθρωπομάχος, ἀφοῦ ἀποκρύπτοντας καὶ παραχαράσσοντας την Μίαν καὶ μοναδικὴ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀποκλείει τους ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ σωτηριολογικὸ ἔργο Του καὶ τους διδάσκει την ὁδὸ τῆς ἀπωλείας.

 Τέλος, ἐπειδὴ ὑπάρχει καὶ τὸ ἐρώτημα, ἐφ' ὅσον δεν διδάσκουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τον Οἰκουμενισμό, μάλιστα μερικοὶ τον καταδικάζουν, ἄρα γιατί είναι και αυτοί αιρετικοί , ἡ ἀπάντηση εἶναι:

  Διότι γιὰ διάφορους λόγους καὶ ἐνάντια στην διδασκαλία τῶν Πατέρων σιωποῦν καὶ δεν κατονομάζουν, δεν ἐφαρμόζουν τους Ἱερους Κανόνες γιὰ την ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων καὶ την προστασία τοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ ἀπ' αὐτήν, συλλειτουργοῦν μὲ αὐτούς ποὺ κατηγοροῦν ὡς αἱρετικούς, συγκαταβαίνουν στην πραγματοποίηση τῶν παραπάνω κατηγοριῶν, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ ἐμπαιγμὸ τοῦ Ὑψίστου καὶ συμβάλλουν στην κατοχύρωση καὶ καθιέρωση τῆς αἱρέσεως· αὐτή τους ἡ στάση καθιστᾶ καὶ τους ἴδιους συμμέτοχους στην αἵρεση.

'' Εάν χάσουμε την Ορθοδοξία μας , θα χάσουμε και την ελευθερία μας ''          -  Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός .